แอสตัน วิลล่า (Aston Villa) เรียกกันสั้นๆ ว่า “วิลล่า” หรือถูกเรียกกันในนามฉายาว่า “สิงห์ผงาด” ชื่อเต็ม (Aston Villa Football Club) อยู่เมืองเบอร์มิ่งแฮม มีคู่ปรับตลอดกาลเป็น “เบอร์มิงแฮม ซิตี้” ก่อตั้งขึ้นในวันที่ 21 พฤศจิกายน ปี ค.ศ. 1874 จากกลุ่มสมาชิก Villa Cross Wesleyan Chapel โดยการแข่งขันครั้งแรกของสโมสรแปลกประหลาดมาก กับการแข่งกับทีมรักบี้อย่าง เซนต์แมรี่ และเป็นกติกาการแข่งขันที่ไม่มีที่ไหนในโลก เพราะช่วงครึ่งแรกใช้กติกาของรักบี้ แล้วช่วงครึ่งหลังกลับมาใช้กติกาฟุตบอล หลังจากนั้นก็ย้ายไปเล่นแถว เวลลิงตัน โรด (Wellington Road) ในปี ค.ศ. 1876 ถัดมาอีกไม่กี่ปีสโมสรก็เป็นที่ยอมรับของเหล่าสโมสรต่างๆ เนื่องจากปี ค.ศ. 1880 สามารถคว้าแชมป์รายการ เบอร์มิ่งแฮมอาวุโสคัพ (Birmingham Senior Cup) มาได้ ภายใต้การคุมทีมของ จอร์จ แรมซี่ย์ (George Ramsay) ในปี ค.ศ. 1887 วิลล่า สามารถคว้าแชมป์เอฟเอคัพมาครองได้เป็นครั้งแรก โดยการนำทัพของกัปตันทีมอย่าง อาร์ชี ฮันเตอร์ (Archie Hunter) แล้ว วิลล่า ก็เป็น 1 ใน 12 สโมสรที่เข้าร่วมการแข่งขันฟุตบอลลีกอาชีพครั้งแรก ในปี ค.ศ. 1888 โดยมีหนึ่งคณะกรรมการของสโมสรอย่าง วิลเลี่ยม แมคเกรเกอร์ (William McGregor) เป็นผู้ร่วมก่อตั้งลีกขึ้นมา

วิลล่า กลายเป็นสโมสรของประเทศอังกฤษที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดของยุคสมเด็จพระราชินีวิกตอเรีย (Queen Victoria) ในปี ค.ศ. 1897 วิลล่าก็ย้ายไปใช้สนาม “วิลล่า ปาร์ค” (Villa Park) เป็นสนามเหย้าของตัวเอง ในช่วงปี ค.ศ. 1920 สโมสรขึ้นๆ ลงๆ กับการตกชั้นและเลื่อนชั้น หลังจากจบสงครามโลกครั้งที่ 2 สโมสรก็ก่อกำเนิดขึ้นมาใหม่ ภายใต้การคุมทีมของอดีตผู้เล่นอย่าง อเล็กซ์ แมสเซีย (Alex Massie) ต่อมา เอริค ฮัฟตัน (Eric Houghton) เข้ามาคุมต่อ และพาวิลล่าเข้าสู่รอบชิงแชมป์เอฟเอคัพได้ แต่ท้ายที่สุดก็พ่ายต่อ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ไป เลยได้แค่ตำแหน่งรองแชมป์ หลังจากนั้น โจ เมอร์เซอร์ (Joe Mercer) เข้ามาคุมทีม และก็พาวิลล่าเลื่อนชั้นได้ในปี ค.ศ. 1960 ในฐานะทีมอันดับที่ 2 ในปีถัดไป วิลล่า ก็กลายเป็นแชมป์ในรายการลีกคัพ พอผ่านไปสักพัก โจ เมอร์เซอร์ ก็ถูกไล่ออก หลังจากผลงานแย่ลงไป พร้อมกับแต่งตั้ง ดิ๊ก เทย์เลอร์ (Dick Taylor) ในปี ค.ศ. 1967 ในปีถัดมาแฟนคลับได้เรียกร้องบอร์ดบริหารไล่ ดิ๊ก เทย์เลอร์ ออกอีก หลังจากพาวิลล่าจบในอันดับที่ 16 บวกกับปัญหาเรื่องหนี้สิน และทางสโมสรก็ได้ไล่ ทอมมี่ คัมมิงส์ (Tommy Cummings) ออกอีกที่เข้ามาคุมทีมชั่วคราว ภายในระยะเวลาไม่กี่สัปดาห์ ต่อมาสโมสรได้ขายกิขการให้กับนักธุรกิจลอนดอนแพ็ตแมตทิวส์ อย่าง ดั๊ก เอลลิส (Doug Ellis) เข้ามาเป็นประธานสโมสร แต่ถึงอย่างไรแล้ววิลล่าก็ตกลงไปเล่นดิวิชั่น 3 เป็นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1969-1970

หลังจากนั้นไม่นาน วิลล่าก็ค่อยๆ ฟื้นตัวขึ้นมา ภายใต้การทำทีมของอดีตกัปตันสโมสรอย่าง วิก โครว์ (Vic Crowe) ในปี 1971-1972 วิลล่าก็ก้าวขึ้นสู่ดิวิชั่น 2 ได้อีกครั้ง ในฐานะแชมป์ จากการเก็บไป 70 คะแนนทั้งฤดูกาล ในปี ค.ศ. 1974 รอน ซอนเดอร์ส (Ron Saunders) ได้รับการแต่งตั้งขึ้นมาเป็นผู้จัดการทีมต่อจาก รอน แซนเดอร์ส (Ron Saunders) หลังจากจบการแข่งขันในปี ค.ศ. 1974-1975 วิลล่าก็เลื่อนชั้นสู่ลีกสูงสุดของประเทศในเวลานั้นได้ แล้วก็ยังได้สิทธิไปเล่นในรายการยุโรปด้วย และในปี ค.ศ. 1982 ภายใต้การคุมทีมของ โทนี่ บาร์ตัน ก็สามารถเถลิงบังลังค์แชมป์ยุโรป อย่าง ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ลีก ได้ ด้วยการเอาชนะ บาเยิร์น มิวนิค ไป 1 ประตูต่อ 0 ในรอบชิงชนะเลิศ จากการทำประตูของ ปีเตอร์ วิธ ในนาทีที่ 67 และในปีถัดมา วิลล่า ก็คว้าแชมป์ยูฟ่าซูเปอร์คัพมาครองได้ หลังจากเอาชนะ บาร์เซโลน่า ไป 3 ประตูต่อ 1 นี่ถือว่าเป็นการประสบความสำเร็จที่สุดของสโมสรแล้วที่สามารถคว้าแชมป์ระดับทวีปยุโรปมาได้ในระยะเพียง 2 ปี และวิลล่าก็เป็นหนึ่งในสโมสรที่ร่วมกันก่อตั้งพรีเมียร์ลีกขึ้นมาในปี ค.ศ. 1992 ต่อมาผลงานของวิลล่าก็ขึ้นๆ ลงๆ และมีการเปลี่ยนแปลงผู้จัดการทีมอยู่หลายคน

ในช่วงปี ค.ศ. 2006-2007 ดั๊ก เอลลิส ก็ตัดสินใจขายสโมสรแอสตัน วิลล่า เนื่องจาก ดั๊ก เอลลิส มีปัญหาในเรื่องสุขภาพ โดยมีนักธุรกิจชาวอเมริกันอย่าง แรนดี้ เลิร์นเนอร์ (Randy Lerner) เจ้าของเอ็นเอฟแอแฟรนไชส์คลีฟแลนด์บราวน์ เข้ามาหุบกิจการสโมสรต่อ พร้อมกับแต่งตั้ง มาร์ติน โอนีลล์ (Martin ONeill) เข้ามาเป็นผู้จัดการทีมคนใหม่ และได้มีการเปลี่ยนแปลงตราสโมสรและชุดการแข่งขันใหม่ในปี ค.ศ. 2007 ผลงานของวิลล่าเหมือนจะดีขึ้นมา แต่ก็ไม่สามารถคว้าแชมป์เอฟเอคัพมาครองได้ ทั้งๆที่เข้าชิงแชมป์ถึง 2 ครั้ง 2 หน นั้นเลยทำให้ มาร์ติน โอนีลล์ ต้องถูกไล่ออก ต่อมา เฌราร์ อูลีเย่ (Gerard Houllier) เข้ามาคุมทีมชั่วคราว ก่อนที่ อเล็กซ์ แม็กลีช (Alex McLeish) รับช่วงต่อ และถูกแฟนคลับจำนวนมากประท้วง แล้วสัญญาของ แม็กลีช ก็ถูกยกเลิกในปี ค.ศ. 2011-2012 จน พอล แลมเบิร์ต (Paul Lambert) เข้ามารับตำแหน่งแทน ในเดือนกุมภาพันธ์ ในปี ค.ศ. 2012 แต่ทางสโมสรเองก็สูญเสียทางการเงินถึง 53.9 ล้านปอนด์ ก่อนที่ แรนดี้ เลิร์นเนอร์ จะประกาศขายในราคา 200 ล้านปอนด์ และในช่วงปี ค.ศ. 2014-2015 วิลล่าตกต่ำอย่างมาก หลังจากทำได้เพียง 12 ประตู จากการลงแข่งขัน 205 เกม นับว่าเป็นสถิติที่ห่วยแตกที่สุดในประวัติศาสตร์ หลังจากนั้นไม่นานทางด้าน พอล แลมเบิร์ต ก็ถูกไล่ออก เช่นเดียวกับ เรมี่ การ์เด้ (Remi Garde) ที่เข้ามารับช่วงต่อก็ถูกไล่ออกอีก ในช่วงปี ค.ศ. 2016 โทนี่ เซียว (Tony Xia) นักธุรกิจของจีนก็ได้เข้ามาเทคโอเวอร์วิลล่าในราคาเพียง 76 ล้านปอนด์ พร้อมกับดึงอดีตผู้จัดการทีม เชลซี อย่าง โรแบร์โต้ ดิ มัตเตโอ (Roberto Di Matteo) เข้ามาเป็นผู้จัดการคนใหม่ แต่ก็ถูกไล่ออกอีก หลังจากทำผลงานในช่วงต้นฤดูกาลได้ไม่ดี และได้แต่งตั้งอดีตผู้จัดการเบอร์มิ่งแฮมอย่าง สตีฟ บรูซ (Steven Bruce) เข้ามาคุมทีมต่อ และ สตีฟ บรูซ ก็พาวิลล่าจบในอันดับที่ 4 ในปี ค.ศ. 2017-2018 ต่อมาในเดือนตุลาคม สตีฟ บรูซ ก็ถูกไล่ออกอีก หลังจากเก็บชัยชนะได้เพียง 1 เกมจาก 3 เกม แล้วก็ดึง ดีน สมิธ เข้ามาเป็นผู้จัดการทีม พร้อมกับผู้ช่วยอีก 2 คนอย่าง จอห์น เทอร์รี่ (John Terry) และ ริชาร์ด โอเคลลี่ (Richard OKelly) ภายใต้การคุมทีมของ ดีน สมิธ ก็ทำให้ผลงานดีวันดีคืนขึ้นมา จนจบในอันดับที่ 5 และได้สิทธิในการเล่นรอบเพลย์ออฟเลื่อนชั้นด้วย แล้ว ดีน สมิธ ก็ไม่ทำให้แฟนคลับผิดหวัง หลังจากรอคอยมา 3 ปี สุดท้ายทะลุขึ้นไปเล่นพรีเมียร์ลีกจนได้ ด้วยการเฉือน ดาร์บี้ เคาน์ตี้ ไป 2 ประตูต่อ 1 ในรอบน็อคเอาท์ ปัจจุบัน แอสตัน วิลล่า ก็ยังอยู่ภายใต้การคุมทีมของ ดีน สมิธ (Dean Smith)

ถึงวิลล่าจะถูกยกให้เป็นทีมน้องใหม่ในฤดาลนี้ แต่ผลงานในอดีตเหนือกว่าหลายๆทีมเลยทีเดียว เกียรติประวัติแชมป์ทั้งหมดของ แอสตัน วิลล่า หรือ “สิงห์ผงาด” : ระดับทวีปยุโรป แชมป์ ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ลีก (1 สมัย), แชมป์ ยูฟ่า ซูเปอร์คัพ (1 สมัย), แชมป์อินเตอร์โตโต้คัพ (1 สมัย) : ระดับประเทศ แชมป์ดิวิชั่น 1 (7 สมัย), ดิวิชั่น 2 หรือ แชมเปี้ยนชิพ (2 สมัย), แชมป์ดิวิชั่น 3 หรือลีกวัน (3 สมัย), แชมป์เอฟเอฟคัพ (7 สมัย), แชมป์อีเอฟแอลคัพ หรือ แชมป์คาราบาวคัพ (5 สมัย), แชมป์เอฟเอคอมมิวนิตี้ชิลด์ หรือ แชมป์แชริตี้ชิลด์ *แชมป์ร่วม* (1 สมัย), แชมป์ลีกวาร์คัพ *แชมป์ร่วม* (1 สมัย) ( Updated : 15-4-2020 )