วูล์ฟแฮมป์ตัน (Wolverhampton) ชื่อเต็ม วูล์ฟแฮมป์ตัน วันเดอร์เรอร์ส (Wolverhampton Wanderers Football Club) อยู่ทางทิศตะวันออกของเขตมิดแลนด์ ก่อตั้งขึ้นในปีค.ศ. 1877 ใช้ชื่อว่า “เซนต์ ลุคส์ เอฟซี” (St. Luke FC) โดย จอห์น เบย์นตัน (John Baynton) และ จอห์น โบรดี้ (John Brodie) เป็นนักเรียนในโบสต์เซนต์ลุคส์ แถวแบล๊คเคนฮอลล์ ได้รับการฝึกสอนจากอาจารย์ แฮรี่ บาร์ครอฟท์ (Harry Barcroft) และทำการลงแข่งขันเป็นครั้งแรกจากการรวมทีมกับทีมสตาฟฟอร์ดโร้ด (Stafford Road) พอมาถึงเดือนสิงหาคม ปี ค.ศ.1879 ก็ได้มารวมทีมกับทีมคริกเก็ตอีกครั้ง โดยใช้ชื่อว่า แบล็คเคนฮออล์ วันเดอร์เรอส์ (Blakenhall Wanderers) ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นชื่อ วูล์ฟแฮมป์ตัน วันเดอร์เรอร์ส (Wolverhampton Wanderers) ในช่วงเวลานั้นมีการแข่งขันแบบระหว่างเมือง และสโมสรก็สามารถคว้าแชมป์ใบแรกได้ในรายการเวรกินคัพ (Wrekin Cup) ในปี ค.ศ. 1884 แล้วในปีเดียวกันนั้นสโมสรก็ได้ลงแข่งขันในรายการเอฟเอคัพเป็นครั้งแรกด้วย ในช่วงปี ค.ศ. 1888 สโมสรคือ 1 ใน 20 สโมสรที่ร่วมกันก่อตั้งฟุตบอลลีกของประเทศขึ้นมา

ซีซั่นแรกก็จบด้วยการคว้าอันดับ 3 แล้วในซีซั่นนั้นสโมสรก็เข้าชิงแชมป์เอฟเอคัพด้วย ก่อนที่จะพ่ายแพ้ต่อ เปรสตัน ไป 3 ประตูต่อ 0 หลังจากนั้นสโมสรก็ย้ายมาใช้สนาม โมลีนิวส์ สเตเดี้ยม (Molineux Stadium) เป็นสนามเหย้าของตัวเองในปี ค.ศ. 1889 พอผ่านมาได้อีก 4 อีก สโมสรก็คว้าแชมป์เอฟเอคัพเป็นสมัยแรกจนได้ และปี ค.ศ. 1908 ก็ได้แชมป์เอฟเอคัพเพิ่มอีก 1 ครั้ง ก่อนที่ 2 ปีหลัง วูล์ฟแฮมป์ตัน จะตกชั้นมาเล่นดิวิชั่น 2 และในช่วงปี ค.ศ. 1923 วูล์ฟแฮมป์ตัน ก็ตกชั้นไปเล่นดิวิชั่น 3 หลังจากนั้นก็ใช้เวลาทำทีมใหม่อยู่ 8 ปี จนสามารถขึ้นมาอยู่ในดิวิชั่น 2 ได้ และปีต่อมาก็คว้าแชมป์ดิวิชั่น 2 ได้ เลยทำให้ วูล์ฟแฮมป์ตัน เลื่อนชั้นขึ้นสู่ดิวิชั่น 1 หรือลีกสูงสุดของประเทศในเวลานั้นได้อีกครั้ง นับว่าเป็นการห่างหายไปนานถึง 26 ปี ในช่วงหลัง ปี ค.ศ.1950 เป็นช่วงเวลาที่ วูล์ฟแฮมป์ตัน ประสบความสำเร็จมากที่สุด เพราะคว้าแชมป์ลีกในปี ค.ศ. 1953-1954 ภายใต้การนำทีมของกัปตัน บิลลี่ ไวท์ (Billy Wright) และอีก 2 ครั้งในปี ค.ศ. 1957-1958 และปี ค.ศ. 1958-1959

ในช่วงเวลาดังกล่าว วูล์ฟแฮมป์ตัน ได้รับการยอมรับจากสโมสรทั่วประเทศและถูกเทียบชั้นกับทีมระดับชั้นนำอย่าง แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ในปี ค.ศ. 1960 สโมสรเริ่มต้นด้วยการคว้าแชมป์เอฟเอคัพ และเกือบจะคว้าแชมป์ลีกได้อีกรอบ แต่แล้วก็จบอันดับที่ 3 ต่อจากนี้อีก 4 ปี สโมสรก็ปลดคูลลิสออก และในปีถัดมาสโมสรก็ตกชั้นในรอบ 30 ปีอีกครั้ง แล้วใช้เวลาอยู่ที่ดิวิชั่น 2 ถึง 2 ปี ก่อนที่จะเลื่อนชั้นขึ้นมาในฐานะรองแชมป์ และช่วงนั้น วูล์ฟแฮมป์ตัน ก็กลับมายิ่งใหญ่อีกครั้งด้วยการคว้าแชมป์ต่างๆ นานา เช่น แชมป์ลอสแองเจลิสวูล์ฟ ในปี ค.ศ. 1967, แชมป์ลีกคัพ ในปี ค.ศ. 1974 และปี ค.ศ. 1980 หลังจากนั้นได้มีการปรับปรุงพัฒนาสนามจนเกิดปัญหาทางการเงิน จนสโมสรตกชั้นและเกือบล้มละลาย แต่ยังโชคดีที่อดีตนักเตะอย่าง เดเร็ก ดอว์แกน (Derek Dougan) มาช่วยไว้ทัน และได้รับการช่วยเหลือจาก มาห์มูด (Mahmud) และ โมฮัมหมัด บาห์ตตี้ (Mohammad Bhatti) ซึ่งเป็นเจ้าของบริษัท อาล์ลี่ย์ พร๊อพเพอตี้ และได้ เกรแฮม เฮากิ้น (Graham Hawkins) เข้ามาเป็นผู้จัดการทีมคนใหม่ จนพาสโมสรเลื่อนชั้นได้ แต่แล้วปัญหาทางด้านการเงินก็เป็นปัจจัยหลักทำให้มีการเปลี่ยนแปลงผู้จัดการทีมถึง 3 คน และส่งผลให้สโมสรตกชั้นไปในที่สุด แล้วปี ค.ศ. 1986-1987 สโมสรก็ตกชั้นไปเล่นดิวิชั่น 4 เป็นครั้งแรก

ต่อมา เกรแฮม เทอร์เนอร์ (Graham Turner) ได้ดึงตัว สตีฟ บูลล์ (Steve Bull) มาช่วยสโมสร จนผ่านพ้นวิกฤตินี้ไปได้ โดยใช้เวลา 2 ปีติดต่อกันในการนำสโมสรขึ้นสู่ดิวิชั่น 3 และดิวิชั่น 2 ในปี ค.ศ 1988 ด้วยการคว้าแชมป์ และ สตีฟ บูลล์ ก็กลายเป็นนักเตะที่ทำประตูสูงสุดให้กับสโมสร อยู่ที่ 306 ประตู ในปี ค.ศ.1990 แฟนพันธุ์แท้อย่าง แจ็ค เฮย์วอร์ด (Jack Hayward) ได้เทดโอเวอร์สโมสรและปรับปรุงพื้นที่สนามใหม่ให้ทันสมัยขึ้นกว่าเดิม โดยแล้วเสร็จในปี ค.ศ. 1993 ต่อมา แจ็ค เฮย์วอร์ด ได้ทุ่มทุนมหาศาลเพื่อให้สโมสรเลื่อนชั้นสู่ลีกสูงสุดของประเทศ หรือ พรีเมียร์ลีก อังกฤษ แต่แล้ว เกรแฮม เทย์เลอร์ (Graham Taylor) และ มาร์ค แมคกี้ (Mark McGhee) ก็ไม่สามารถทำได้ตามเป้าหมายที่ แจ็ค เฮย์วอร์ด ตั้งไว้ จนมาถึงปี ค.ศ. 2003 ภายใต้การคุมทีมของ เดฟ โจนส์ (Dave Jones) ก็ได้พาสโมสรเลื่อนชั้นได้สำเร็จ หลังจากรอคอยมานานถึง 19 ปี หลังจากนั้นก็เล่นได้เพียงปีเดียวก็ร่วงหล่นมาอยู่ แชมเปี้ยนชิพ เหมือนเดิม แล้วในช่วงเวลานั้นก็ไม่สามารถเลื่อนชั้นได้ จน สตีฟ มอร์แกน (Steve Morgan) เข้ามาเทดโอเวอร์สโมสรใหม่อีกครั้ง แล้ว 2 ปีต่อมาสโมสรก็สามารถเลื่อนชั้นสู่ พรีเมียร์ลีก ได้สำเร็จ ในฐานะทีมแชมป์แชมเปี้ยนชิพ ในปี ค.ศ. 2008-2009

แต่ก็ใช้เวลาอยู่บนลีกสูงสุดได้เพียง 2 ปี ก็ตกชั้นลงมาอีก ทำให้ แม็คคาร์ธี่ (McCarthy) ลาออก แล้วดัน เทอร์รี่ คอนเนอร์ (Terry Connor) ขึ้นมาคุมทีมชั่วคราว ต่อมาได้แต่งตั้ง สตาเล่ โซลบัคเคน (Stale Solbakken) เป็นผู้จัดการทีมคนใหม่ แต่ก็อยู่ได้เพียง 6 เดือนเท่านั้น แล้วก็โดน ดีน ซัวน์เดอส์ (Dean Saunders) เสียบแทน เหมือนว่าจะอยู่ในช่วงวิกฤติเพราะสโมสรตกชั้นไปเล่นลีกวัน จนทำให้ต้องมีการเปลี่ยนแปลงผู้จัดการทีมอีกครั้ง โดยครั้งนี้ได้ เคนนี่ แจ๊คเก็ตต์ (Kenny Jackett) เข้ามาคุม และสามารถพาสโมสรเลื่อนชั้นไปเล่นแชมเปี้ยนชิพได้ พร้อมสร้างสถิติด้วยการทำคะแนนสูงสุดถึง 103 คะแนน และในวันที่ 21 กรกฎาคม ค.ศ. 2016 สโมสรถูกกลุ่มทุนจากประเทศจีนอย่าง Fosun International เข้ามาเทคโอเวอร์จาก สตีฟ มอร์แกน และทำให้ปลดสัญญาการคุมทีมของ เคนนี่ แจ็คเก็ตต์ พร้อมแต่งตั้ง วอล์เตอร์ ซาก้า (Walter Zenga) ขึ้นมาเป็นผู้จัดการทีมใหม่ทันที แต่แล้วก็คุมได้เพียง 14 เกมเท่านั้นก่อนที่จะถูกไล่ออก ในช่วงเดือนพฤศจิกายน พอล แลมเบิร์ต (Paul Lambert) ได้เข้ามารับช่วงต่อจนจบฤดูกาล แต่ท้ายที่สุดก็โดนไล่ออกเหมือนเดิม หลังจากนั้นก็ได้แต่งตั้ง นูโน่ เอสปิริโต้ ซานโต เป็นผู้จัดการทีม และใช่เวลาไม่นานก็พาสโมสรคว้าแชมป์ แชมป์เปี้ยนชิพ ได้สำเร็จ ทำให้สโมสรเลื่อนชั้นสู่พรีเมียร์ลีกอีกครั้งในรอบ 6 ปี ปัจจุบัน วูล์ฟแฮมป์ตัน ยังอยู่ภายใต้การคุมทีมของ เนูโน่ เอสปิริโต้ ซานโต (Nuno Espirito Santo)

วูล์ฟแฮมป์ตัน ถือว่าเป็นอีกหนึ่งสโมสรที่มีความเก่าแก่และก่อตั้งมานาน ถึงจะไม่ได้แชมป์มากมาย แต่ก็เข้าชิงรายการใหญ่ๆ สำคัญๆ อยู่หลายรายการ เกียรติประวัติแชมป์ทั้งหมดของ วูล์ฟแฮมป์ตัน หรือ "หมาป่า" ระดับประเทศ แชมป์ดิวิชั่น 1 หรือ แชมป์พรีเมียร์ลีก อังกฤษ (3 สมัย), แชมป์ดิวิชั่น 2 หรือ แชมป์แชมเปี้ยนชิพ (4 สมัย), แชมป์เอฟเอฟคัพ (4 สมัย), แชมป์อีเอฟแอลคัพ หรือ แชมป์คาราบาวคัพ (2 สมัย), แชมป์แชริตี้ชิลด์ หรือ แชมป์เอฟเอคอมมิวนิตี้ชิลด์ *เป็นแชมป์ร่วม* (4 สมัย), อีเอฟแอล โทรฟี่ (1 สมัย), ลีก วอร์ คัพ (1 สมัย), เทกซาโกคัพ (1 สมัย), เวรกินคัพ (1 สมัย) ส่วนระดับทวีปยุโรป วูล์ฟแฮมป์ตัน ทำได้ดีที่สุดแค่จบในฐานะทีมรองแชมป์ ยูฟ่า ยูโรป้าลีก หลังจาก ท็อตแน่ม ฮ็อทสเปอร์ ในปี ค.ศ. 1972 ( Updated : 8-4-2020 )